28 Apr Τι ζητούν τα άτομα με κινητικά προβλήματα από την πόλη τους;
Στην Ελλάδα του 2017 δεν είναι και πρωτότυπο να αναφερθεί ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες έρχονται σε επαφή καθημερινά με δυσκολίες και εμπόδια. Αλλά ότι ακόμα σε κοινότητες αρκετά εξελιγμένες, όπως η πρωτεύουσα Αθηνά και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας μας, οι συμπολίτες μας μοιάζουν αόρατοι είναι εξοργιστικό. Συχνά τα άτομα με κινητικές δυσκολίες δεν μπορούν να μετακινηθούν μέσα στην πόλη τους. Παρακάτω παρατίθενται μερικές αλλαγές που θα βοηθήσουν τους συμπολίτες μας να επιτύχουν ένα βελτιωμένo βιοτικό επίπεδο.
Αρχικά, πρέπει να τοποθετηθούν περισσότερα αναβατόρια, ράμπες και ανελκυστήρες σε δημόσια κτήρια π.χ. εκπαιδευτικά ιδρύματα, νοσοκομεία κ.α., αλλά και σε ιδιωτικές επιχείρησης π.χ. πολυκαταστήματα και μεγάλες εταιρίες. Μεγάλο βάρος πρέπει να δοθεί και στην σωστή συντήρηση τους ή επισκευή, όταν χρειάζεται, εφόσον συχνά υπάρχουν τέτοιες εγκαταστάσεις όμως δεν χρησιμοποιούνται αφού δεν λειτουργούν.
Έπειτα εξίσου σημαντικό που αφορά κυρίως την κοινότητα είναι η ύπαρξη μεγάλων πεζοδρομίων και το πολεοδομικό σχέδιο της πόλης να ευνοεί κι τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Επειδή μπορεί κάποιος εύκολα να αντιληφθεί ότι σε μια άναρχα οικοδομημένη πόλη όπως οι μεγαλύτερες και παλαιότερες στην Ελλάδα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αλλάξουν μπορούν όμως να βελτιωθούν. Δηλαδή να επισκευασθούν τα σπασμένα πεζοδρόμια και δρόμοι, να φτιαχτούν περισσότερες μπάρες, ακόμα να αναδημιουργηθούν κομμάτια της πόλης που καθιστούν την πρόσβαση των ατόμων αυτών αδύνατη. Πρέπει η πολιτεία να ακούσει τις φωνές των συμπολιτών μας.
Τελευταίο και σημαντικότερο η αλλαγή της στάσης των ατόμων της κοινότητάς τους. Συχνά οι πολίτες κωφεύουν στα προβλήματα και στα θέματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Ένα βήμα είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί και ότι η υγεία δεν είναι ένα αγαθό ες αεί κεκτημένο. Ας έρθουμε στην θέση των συμπολιτών μας και να σεβαστούμε τα δικαιώματα τους . Οι θέσεις πάρκινγκ αναπήρων και οι ράμπες στα πεζοδρόμια δεν είναι για το αυτοκίνητό μας, είναι για τους συνανθρώπους μας . Η παιδεία των ατόμων δεν φαίνεται από πράξεις ψευδοηρωίσμου αλλά την διαφορετική προσέγγιση του θέματος της αναπηρίας. Επομένως το βασικό θέμα που επιβάλλεται να αντιληφθούμε ότι είναι άνθρωποι ικανοί για εργασία, με δεξιότητες και ταλέντα, που έχουν κάθε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να είναι παρόντες στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Είναι εγκληματικό και για τα άτομα αλλά και για το σύνολο να τους κρατάμε πίσω είτε λόγω προκαταλήψεων και ρατσιστικών στερεοτύπων είτε λόγω αμέλειας.